Фота: інстаграм Карыны Кугель
На сторыс з радзільні бачна, што вочы жанчыны ззяюць ад шчасця ад доўгачаканай сустрэчы з дачкой.
— Мая раніца пачалася не з кавы. Крыху планы мае парушыліся. Чалавечак вырашыў нарадзіцца сёння ў 6.50, што і адбылося. Мы зараз спрабуем зразумець, што з намі адбываецца — з ёй, са мной. Але быццам бы ўсё добра.
У наступным сторыс з’явілася і традыцыйнае фота біркі: дзяўчынка, 49 см, 2800 кг. Маці ўжо выбрала імя для немаўля — Мія.
Апошнія гады Карына працуе як медыятар і коўч, а таксама дапамагае іншым жанчынам у складанай сітуацыі. Але толькі яна ведае, якім складаны быў гэты шлях.
Пра тое, што адбывалася пасля гібелі маленькай Лагерты, Карына расказвала раней у інтэрв'ю:
— Калі не стала дачкі, я абышла псіхатэрапеўтаў, паспрабавала ўсё, што толькі магчыма, — не дапамагала нічога. Сэнсу няма. Ідзе жыццё — а ты на абочыне стаіш.
З грамадзянскім мужам (татам Лагерты) Карына была разам 12 гадоў. Адносіны ў пары былі складаныя, маладыя людзі то сыходзіліся, то разыходзіліся. Жанчына распавядала і пра вялікае каханне, і пра палкія сваркі.
«Паласаты» тэст стаў для Карыны сапраўдным цудам, бо раней ёй казалі, што яна не зможа зацяжарыць. У той момант пара чарговы раз разышлася, але пад націскам сваякоў вырашыла яшчэ раз паспрабаваць наладзіць адносіны.
— Я адчувала інакш, — казала потым Карына. — А жанчынам трэба давяраць сваёй інтуіцыі. Не жыць з тым, з кім не хочаш. Калі ёсць нейкія званочкі — сыходзіць. Верыць у сябе, што ў цябе ўсё атрымаецца, ты дасі рады. Я пракручвала ў галаве розныя варыянты. Калі б тады мы не сышліся зноў, я б выратавала сваё дзіця…
За месяц за трагедыі Карына і тата Лагерты рассталіся, на гэты раз канчаткова. Карыну пужалі яго перапады настрою. Але жанчына баялася за сябе і нават падумаць не магла, што партнёр здольны нанесці шкоду дзіцяці.
У той летні дзень тата застаўся з дачкой.
— А 9-й раніцы Рома даслаў мне фатаграфію Лагерты і ёрка Рэвы, усё з імі было добра. А потым пачаліся абразы, ён пярсцёнак змыў ва ўнітаз. Я пішу: «Рома, што адбываецца? Ты ўсё адно яе тата, гэта нікуды не дзенецца». У адказ: «Я толькі цяпер зразумеў, якая ты бессардэчная. Хутка даведаешся». І смайлік. Адзінае, ад чаго мяне скаланула, — той апошні сказ. Я еду з-за горада ў Мінск — і тут мне тэлефануе міліцыя, суседзі, гаспадыня кватэры, і пачынаецца пекла.
Пасля ў Карыны была моцная дэпрэсія, суіцыдальныя думкі. Дапамаглі сяброўкі, якія не дазвалялі ёй заставацца ў адзіноце.
— Уявіце, які нясмешны сюр: сядзіш на форуме суіцыднікаў, каб забіцца хутчэй, але кожную раніцу спяшаешся праверыць, ці ўсе твае такія родныя фарумчане анлайн. Зусім ненатуральна атрымалася, што я прыйшла туды паміраць, а атрымалася выпадкова выжыць, — пісала пазней Карына ў інстаграме.
Прыкладна праз год жанчына вырашыла стварыць праект, які б дапамагаў жанчынам, якія таксама страцілі дзіця, а таксама ахвярам аб’юзу і назвала яго «Выжыць».
Чытайце таксама:
«Кожную раніцу прыязджаю да яе на могілкі». Маналог бацькі, які страціў дачку і вучыцца жыць далей
У Мінску дзесяцікласніца здзейсніла суіцыд. Перад гэтым яна раздала свае рэчы знаёмым
