Jana vystupiła ŭ sudzie z nastupnym apošnim słovam:
«Artykułam 33 Kanstytucyi Respubliki Biełaruś harantavanaje prava hramadzian na svabodnaje vykazvańnie svajho mierkavańnia i pierakanańniaŭ. Taksama harantavana, što nichto nie moža prymusić čałavieka admovicca ad jaho dumki i pierakanańniaŭ. I ja dumaju, što maje dziejańni 25 kastryčnika 2020 hoda adpaviadali mienavita hetamu artykułu Kanstytucyi, i ja takim čynam vykazvała svajo staŭleńnie da situacyi — vykazvała svaju hramadzianskuju pazicyju.
Niahledziačy na toje, što hetaje hramadskaje mierapryjemstva nie było ŭzhodnienaje, ja dumaju, što ŭ vyklučnych vypadkach, kali mierkavańnie i pazicyja hramadzian ihnarujecca, kali ŭ ich niama inšaj mahčymaści, jany majuć prava na mirny schod i mirny pratest.
Usio, što my bačyli, usio, što bačyła ja padčas hetaha maršu, i toje, što my možam pračytać u srodkach masavaj infarmacyi i ŭ materyjałach spravy, kaža pra toje, što hety pratest sapraŭdy byŭ mirnym, nie było nijakich destruktyŭnych dziejańniaŭ.
U maich dziejańniach taksama nie było nijakaj destrukcyi, nijakaj nakiravanaści na razbureńni, a chutčej naadvarot — žadańnie pieravieści toj palityčny kanflikt i tyja palityčnyja supiarečnaści, jakija jość u hramadstvie, u cyvilizavanaje rečyšča, u rečyšča pieramovaŭ i pavahi mierkavańnia ŭsich hramadzian.
I ja hłyboka ŭpeŭnienaja ŭ tym, što spakoj i hramadski paradak budujecca tolki na tym, što pavažajecca mierkavańnie ŭsich hramadzian, pavažajucca ŭsie palityčnyja pohlady, i ruch u budučyniu vyznačajecca dyjałoham, chaj vostrymi, ale dyskusijami, ale nie aryštami abo prymianieńniem hvałtu.
Ja spadziavajusia, što ŭ najbližejšaj budučyni ŭ Biełarusi my budziem vyrašać mienavita takim šlacham usie našy pytańni».
