— Мы ў гэтым годзе ў выніку кансультацый, якія адбыліся напрыканцы мінулага года і таксама напачатку гэтага года, вырашылі, што ў гэтым годзе не будзем праводзіць вялікі Кангрэс, вялікую імпрэзу, якая ўключае ў сябе сотні даследчыкаў.
Мы вырашылі ўзяць невялікую паўзу і ў гэтым годзе правесці такую як бы рэфлексію. Мы гэта называем партнёрскай канферэнцыяй.
То-бок сабраць проста тых людзей, з кім мы арганізоўвалі Кангрэсы, падумаць над тым, што было добра зроблена за апошнія ўжо больш чым 10 год арганізацыі гэтых падзей, што можна палепшыць, у які бок развівацца. То-бок, фактычна, узяць гэты год на пераасэнсаванне досведу і на фармуляванне далейшай стратэгіі. Таму будзе партнёрская канферэнцыя ў Коўне, як і планавалася.
— Чаму так вырашылі? Ці Кангрэс вычарпаў свае рэзервы, рэсурсы, ці нейкая іншая прычына?
— Не. Наадварот! Проста ўнутры арганізацыйнага камітэта існуюць розныя ідэі, розныя ўяўленні пра тое, куды Кангрэс развіваць. І, каб проста гэта асэнсаваць, мы, уласна, і бярэм паўзу.
Ну і ўвогуле, трэба сказаць, што, усё-такі арганізацыя Кангрэса такога маштабу — гэта заўсёды вельмі складанае мерапрыемства з арганізацыйнага пункту гледжання, якое патрабуе працы на працягу не менш, чым шасці месяцаў. Што вельмі цяжка для партнёраў, цяжка для каманды. Таму тут таксама патрабуецца нейкі такі перадых. Я думаю, што гэта толькі на лепшае для самой ідэі кангрэса будзе.
— У Кангрэсе штогод бралі ўдзел дзясяткі даследчыкаў у розных тэмах…
— Сотні! Сотні!
— …ці сотні нават, якія прадстаўлялі свае працы. Цяпер што вы раіце ім рабіць? Ці працягваць да наступнага года, ці некуды можна падаваць, ці нешта будзе выдавацца, напрыклад?
— У гэтым годзе мы раім проста сачыць за навінамі. Па-першае, мы плануем зрабіць, як і заўсёды, Прэмію Кангрэса. То-бок гэта не значыць, што мы адмяняем усе мерапрыемствы, звязаныя з Кангрэсам. Ну і таксама рыхтавацца тады ўжо на наступны год. Таму што мы ўсё адно плануем правесці наступны кангрэс у 2025 годзе. Але, праўда, яшчэ пакуль не ведаем у якой краіне.
Чытайце таксама:
Чорныя часіны беларускіх гісторыкаў
«Сітуацыя страшная». Якая будучыня Кангрэса даследчыкаў Беларусі?
