Вікторыя Бурчак. Фота: сацсеткі
«Як жа так, думаю я, у ёй жа было столькі святла і цяпла! Як жа так, думаю я, зусім нядаўна яна пісала пра тое, што заключыла дамову з выдавецтвам і хутка выйдзе яе кніга «Адэта з кардэбалету», і я віншавала яе з гэтым.
Як жа так, думаю я, усяго, здаецца, пару тыдняў таму мы стаялі за кулісамі, і яна распавядала, што, гастралюючы па Францыі, чытала маю кнігу пра Валянціна Елізарʼева і пазнавала яго і… мяне. Мы смяяліся, абдымаліся, і я думала, што ў яе ўсё жыццё наперадзе і — Божа мой, Божа мой — якім цікавым будзе гэтае жыццё! І ў балеце, і пасля яго.
А зараз нічога не будзе. Ні балета, ні пасля яго. Што павінна было здарыцца, думаю я…
І вось што я хачу сказаць усім, хто трапіў, як ім здаецца, у бязвыхадную сітуацыю. Усё ў жыцці можна выправіць, пакуль мы жывыя. Усё!
Галоўнае — выжыць. У любых абставінах — выжыць!
Я ведаю, пра што кажу. Я — дачка самазабойцы. Майму тату быў 41, а мне 14, калі ён вырашыў сысці. Я цяпер нашмат за яго старэйшая, і не было яшчэ такога дня, каб я яго не ўспомніла.
Усё маё жыццё склалася б інакш, калі б тата абраў жыццё. Сваё і маё.
Але людзей, якія рашаюцца на гэта, насамрэч не так мала. Двое маіх аднакласнікаў выйшлі з акна. Мая стрыечная сястра… Мама геніяльнага Міхаіла Барышнікава. І тата, з якім у мяне адзін твар.
Я сяджу, аглушаная гэтай навіной, раву і думаю: як жа так, Віка, як жа так».
***
Калі ў вас узніклі праблемы псіхалагічнага характару, крызісныя сітуацыі, то вы можаце звярнуцца ў службу экстраннай псіхалагічнай дапамогі па наступных тэлефонах:
тэлефон даверу для дарослых — +375 (17) 352-44-44, +375 (17) 304-43-70,
тэлефон даверу для дзяцей, падлеткаў і іх бацькоў — +375 (17) 263-03-03,
тэлефон даверу Рэспубліканская «Дзіцячая тэлефонная лінія» — 8 801 100 1611.
Усе тэлефоны, згодна з данымі Мінздароўя, працуюць кругласутачна.
